Adios Brasil

Hola amigos,

Ik, Freek, heb voor de 2e blog de pen overgenomen van Tim, die nog steeds aan het bijkomen is van zijn scriptie. Vorige keer sloten we af met de clifhanger of we onze bestemming zouden halen. We zaten in de bus naar de haven in de hoop de boot te halen naar Ilha Grande. Het is uiteindelijk gelukt, maar we hebben een medewerker van het busbedrijf moeten laten bellen naar de boot om op ons te wachten, en dat deden ze! Dit zou in Nederland uiteraard nooit gebeuren.

Onze intentie was om 2 dagen te blijven op het eiland, maar we hadden na 1 dag al besloten om langer te blijven, want het was enkel genieten. We hebben daar aardig aan onze conditie gewerkt, het was een klote eind hiken om een matige waterval te zien. Die avond stomtoevallig een Berkelaar tegen het lijf gelopen: Mitsy v/d Zalm. Ze is een oude bekende van de tennis van vroeger en zij was, zonder dat we het van elkaar wisten, op dezelfde tijd op dezelfde plek, maar dan aan de andere kant van de wereld, heel bizar.
Na deze dag vonden we het tijd voor een relaxte boottocht. Bij de prijs zaten onbeperkte Caiperinha's inbegrepen, dit is een soort Braziliaanse vodka gemaakt van sugarcains. Tegen de tijd dat we gingen snorkelen zagen we daardoor 3x zoveel vissen als dat er eigenlijk om ons heen zwommen, ideaal. Gelukkig niet verdronken en was het een heerlijke dag. Bij onze 2e hike hadden we meer waar voor ons geld. We kwamen na 2 uur klimmen, op slippers uiteraard want bergschoenen zijn voor pussy's, op 1 van de mooiste stranden ter wereld: Lopez Mendes. Ik raad aan om niet naar die naam te Googlen, want dan word je gegarandeerd jaloers. Het zand was zo fijn dat het kraakte als je erover liep, hetzelfde geluid als je door verse poedersneeuw loopt. Het water was zo helder en lichtblauw dat je er eigenlijk nooit meer weg wilde. Kortom, we hebben na lang twijfelen toch maar een foto genomen.

Na Ilha Grande zijn we naar Sao Paulo gegaan. De rit er naartoe was een pittige, niet zozeer door de afstand, maar doordat je als buitenlander online geen busplek kan reserveren. Je moet dus gewoon naar het busstation gaan in de hoop dat er nog plek is. Dit was uiteraard niet zo, dus hebben we nog 2 andere steden gezien voordat we na 13 uur in Sao Paulo aankwamen.
We dachten dat we ons aardig hadden voorbereid. We hadden beiden de Lonely Planet gelezen, en wilden het hoogste gebouw van de stad bezoeken. Dit zou een prachtig uitzicht geven over een verder saaie stad; de Banespa toren. Daarnaast hadden we gelezen dat het nachtleven tot een van de mooiste ter wereld behoord. We hadden daarom besloten om het weekend in Sao Paulo te zijn en dan verder te reizen. Het uitgaan was onwijs tof met een straat met zo'n 50 barren naast elkaar, met honderden mensen die voor de deur op straat drinken en dansen. Alleen bleek Banespa dicht te zijn in het weekend, gelukkig zagen wij kneuzen achteraf dat dit ook gewoon netjes in het boekje stond. Dus, wat nu? Wij door de stad lopen op zoek naar de andere aanraders van de Lonely Planet. Wel gevonden, maar er was geen zak aan. Ondanks dat de stad heel vertrouwd Westers aanvoelde, door de bevolking en het goede metronetwerk, waren we na 2 dagen dus wel weer klaar met Sao Paulo. 

Op naar Florianopolis. Na een heerlijke nachtbus, voor mij wat beter dan voor Tim, die jaloers is op hoeveel ik kan slapen, vanuit Sao Paulo aankomen op dit schiereiland. Op aanraden van een andere Hollander, die we ontmoet hadden op Ilha Grande, een hostel geboekt op 100 meter van het strand. Prachtig hostel, inclusief hangmatten die ons erg bevielen, en voor het eerst een schoonmaakster die de kamer opruimt, ideaal! Voelt het toch nog een beetje als thuis... geintje mam;). In Florianopolis, ook wel Floripa genoemd door locals, zijn we begonnen met leren surfen. Gelijk een les geboekt voor de dag erna, en dat ging best aardig dachten we zelf. Totdat we het 's middags zelf gingen proberen. We kwamen niet 1x op het board, dus we gaven de golven de schuld. Dag erna gingen we het wel weer proberen, ook deze dag lukte het weer voor geen meter! Toen besloten om maar een 2e les te boeken. Onze leraar bleek een oud prof te zijn en is zelfs 43e van de wereld geweest! Van hem nog een gratis rondleiding gehad over het schiereiland van Floripa. De omgang met tijd en de mindset is hier dus behoorlijk anders dan in Nederland. Hij heeft ons een uur rondgereden en vertelde met trots over zijn stad. Uiteindelijk dus de hele ochtend op pad geweest en het surfen ging alweer een stuk beter. Na wat relaxte dagen met surfen en uitgaan besloten we door te reizen.

Een busrit van 14,5 zou ons bij de Iguazu falls brengen. Deze dag bracht ons een flinke tegenslag en dieptepunt in de reis. Dit was namelijk de 1e dag in 28 dagen reizen dat we geen bier op hadden. Zoals jullie begrijpen viel dit ons zwaar, de dagen erna hebben we dit goed gemaakt met onszelf. Dan de watervallen zelf. Op het 3 landenpunt van Brazilië, Argentinië en Paraguay zouden de mooiste watervallen liggen van dit continent, gekozen tot 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen. Hier was helemaal niets over gelogen. Op de 1e dag hebben we de Braziliaanse kant bekeken. Dit gaf een prachtig uitzicht op de vele watervallen naast elkaar aan de overkant van de rivier. Het einde van de trail kwam uit op de garganta del diablo: de keel van de duivel. Dit was een pad aan de onderkant van de watervallen, waar een soort halve cirkel om je heen was aan donderend water. De dag erna naar de Argentijnse kant gegaan, na 3 uur kloten om er te komen, waren we waar we wilden zijn. Niet dat het zo ver was, maar het is hier een uitdaging om überhaupt de bus te pakken. Als de chauffeur toevallig aan het inhalen is en op de andere weghelft rijdt heb je pech en pak je maar de volgende bus. Gelukkig ging de bus naar Argentinië 1x per uur dus dat maakte verder niet uit. Uiteindelijk was het het allemaal waard. Aan de Argentijnse kant loop je over een brug op ongeveer 5 meter van de afgrond, over de watervallen heen dus. Met af en toe een inham zodat je recht voor de watervallen stond. Dit gaf een onwijs tof gezicht. Vanwege de heerlijke zon en de reflectie van de waterdampen was er ook nog eens bij iedere waterval een regenboog, leuk voor de foto's. Aan deze kant veel wildlife gezien: van toekans en een kaaiman tot aan chupicabra's. We wilden onze dagtrip afsluiten met een typische steak en rode wijn, maar in het dorp zijn we letterlijk 7 pizzeria's tegengekomen en niet 1 steakhouse. Paraguay ligt toevallig naast de watervallen, maar voegt verder geen waarde toe. Hier zijn we dan ook niet naartoe gegaan, loze put. 

Nu beginnen we aan een helse tocht van 3 dagen naar Bolivia. Hier zullen we 2 weken naar school gaan om Spaans te leren. Door ons gebrek aan kennis van de Portugese taal was het lastig communiceren in Brazilië. De komende 4 landen die we gaan bezoeken zijn Spaanstalig, dus dit lijkt ons een goede investering. Natuurlijk met name om de lokale bevolking tussen de 18 en 25 beter nóg te leren kennen;)

Besos,
Tim y Freek